میکرورباتی برای زیرنظر گرفتن سلولهای ایمنی بدن
تاریخ انتشار: ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۶۵۸۹۵
محققان دانشگاه شیکاگو موفق به ساخت رباتهای نانویی شدند که میتوانند به سلولهای ایمنی بدن متصل شوند و عملکرد آنها را بررسی کنند.
به گزارش ایسنا، این ربات که به آن «هگزاپود» گفته میشود، روشی جدید و بسیار سازگار برای مطالعه سلولهای ایمنی بدن بوده و از آن میتوان برای کمک به سیستم ایمنی درمانی در برابر سرطان، عفونت یا بیماریهای خود ایمنی استفاده کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
هر ربات هگزاپود دارای ۶ بازوی حاوی مولکولی است که ممکن است توسط سیستم ایمنی بدن به عنوان جسم خارجی نظیر پروتئین تومور، ویروس یا باکتری شناخته شود. محققان میتوانند از هگزاپود برای اسکن مجموعهای بزرگ از سلولهای ایمنی استفاده کنند.
جون هوانگ، استادیار مهندسی مولکولی این دانشگاه گفت: جنبههایی از کارکرد سلولهای ایمنی برای دانشمندان شناخته شده نیست و چگونگی عملکرد این سلولها علیه پاتوژنها همیشه پوشیده بوده است. اکنون با استفاده از این ابزار جدید، میتوان درک بهتری از عملکرد سلولهای ایمنی داشت.
سلولهای T نوعی از گلبولهای سفید خون هستند که وظیفه تشخیص پاتوژنهای خارجی را دارند که توسط سلولهای دندریتیک پردازش شدهاند. سلولهای ایمنی با بازوهای شاخهای بلند عوامل بیماریزا را به دام میاندازند. در بدن هر فرد تریلیونها سلول T مجزا وجود دارد که هر یک از آنها گیرنده سلول T متفاوت دارند و به طوری تنظیم شدهاند تا یک مولکول بیماریزا (آنتی ژن) را روی یک سلول دندریتیک تشخیص دهد.
محققانی که قصد دارند قدرت سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با یک آنتیژن خاص تقویت کنند، اغلب میخواهند بدانند سلول T بیماری را چگونه تشخیص میدهد. اما پیدا کردن این موضوع مثل یافتن سوزن در انبار کاه است.
برای حل این مشکل، محققان یک ربات نانویی را ساختند که هستهای مغناطیسی داشته و بازوهایی از جنس دیاکسیدسیلیکون دارد که میتوان آنتیژن به آنها وصل کرد.
عملکرد این ربات تنها به پاسخ ایمنی سلولهای T محدود نشده و میتوان از آن برای تشخیص این که کدام سلول ایمنی قویتر عمل میکند، استفاده کرد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: میکروربات سلول ایمنی ناسا صندوق نوآوری و شکوفایی انتخابات ۱۴۰۲ برای وطن سلول های ایمنی ایمنی بدن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۶۵۸۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برای اولینبار ساخت سلول زنده در آزمایشگاه/ انسان قادر به انجام کار طبیعت میشود؟
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، رونیت فریمن، محقق در دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل، به کمک همکارانش مراحلی را برای دستکاری «DNA» و پروتئینها برای ایجاد سلولهایی شبیه به سلولهای طی کردند؛ برای اولین بار است که چنین تلاشی در زمینه پزشکی رخ دادهاست. دستاورد آنها میتواند در پزشکی ترمیمی موثر واقع شود و به عنوان ابزاری برای تشخیص دارو استفاده شود.
آزمایشگاه فریمن در دانشگاه کارولینای شمالی واقع شدهاست؛ این محقق میگوید:« با کشفی که اتفاق افتاد، حتی میتوان با کمک علم مهندسی به سمت بافتها حرکت کرد؛ بافتهایی که به تغییرات محیطی حساس باشند و به شکل داینامیک رفتار کنند.»
سلولها و بافتها از پروتئینهایی ساخته شدهاند که برای انجام وظایف و شکلدهی به ساختارها با یکدیگر پیوند میخورند. پروتئینها برای تشکیل چارچوب یک سلول به نام اسکلت سلولی ضروری هستند. بدون آن، سلولها نمیتوانند کار کنند. اسکلت سلولی به سلولها اجازه میدهد که هم از نظر شکل و هم در پاسخ به محیط خود انعطاف پذیر باشند.
برای انجام این کار، این تیم از روش پیتید DNA استفاده کردند؛ از روی DNA و اطلاعات موجود در آن، پلی پپتید (پروتئین) ساخته میشود. در این روش پپتیدها، بلوکهای سازنده پروتئینها و مواد ژنتیکی را هدایت میکنند تا با یکدیگر کار کنند و یک اسکلت سلولی را تشکیل دهند.
بنابر گفته فریمن «DNA» به طور معمول در اسکلت سلولی ظاهر نمیشود. ما توالیهایی از DNA را دوباره برنامهریزی کردیم تا به عنوان یک ماده پیونددهنده پپتیدها عمل کند. زمانی که این ماده برنامهریزی شده در قطرهای آب قرار گرفت، ساختار آن شکل گرفت.
توانایی برنامهریزی «DNA» به این روش، به این معنی است که دانشمندان میتوانند سلولهایی ایجاد کنند تا عملکردهای خاصی را انجام دهند و حتی واکنش سلول را به عوامل استرسزای خارجی تنظیم کنند. در حالی که سلولهای زنده پیچیدهتر از سلولهای مصنوعی ساختهشده توسط آزمایشگاه فریمن هستند، اما غیرقابل پیشبینیتر هستند و در برابر محیطهای متخاصم مانند دماهای شدید حساستر هستند.
فریمن میگوید: «سلولهای مصنوعی حتی در دمای ۵۰ درجه سانتیگراد پایدار بودند و امکان ساخت سلولهایی با قابلیتهای خارقالعاده را در محیطهایی که معمولاً برای زندگی انسانها نامناسب هستند، باز میکند».
فریمن میگوید، مواد آنها برای کار ساخته شدهاست. عملکرد خاصی دارد و سپس خود را تغییر میدهد تا عملکرد جدیدی داشته باشد. کاربرد آنها را میتوان با افزودن طرحهای مختلف پپتید یا «DNA» برای برنامهریزی سلولها در موادی مانند پارچه یا بافت سفارشی کرد. این مواد جدید میتوانند با سایر فناوریهای سلول مصنوعی ادغام شوند، همگی با کاربردهای بالقوهای که میتوانند زمینههایی مانند بیوتکنولوژی و پزشکی را متحول کنند.
فریمن می گوید: «این تحقیق به ما کمک میکند بفهمیم چه چیزی زندگی را میسازد. این فناوری سلول مصنوعی نه تنها ما را قادر میسازد تا آنچه را که طبیعت انجام میدهد، بازتولید کنیم، بلکه موادی را نیز میسازد که از زیست شناسی پیشی میگیرند.»
این گزارش در sciencedaily منتشر شدهاست.
۲۲۷۲۲۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898917